Hoe ben ik in hemelsnaam op het idee gekomen om hondengedragsdeskundige te worden? Dat is een supergoeie vraag! Laat me hieronder mijn verhaal delen over hoe ik in dit vak ben gerold en waarom ik er zo enthousiast over ben!

Van kinds af aan wist ik al dat ik later iets met dieren wilde doen. Ja, ik weet het, dat klinkt behoorlijk cliché, en ik was zeker niet het enige kind met die droom. Maar dat was mijn beginpunt. Hoewel ik als kind niet super veel huisdieren had, zorgde ik altijd met veel liefde voor ze. Ik had bijvoorbeeld een cavia genaamd Knabbel, later een hamster genaamd Ollie en een grasparkiet genaamd Chico. Daarnaast had ik een enorme verzameling knuffeldieren waar menig kind jaloers op zou zijn. Pas toen ik wat ouder was, voegde een hond zich bij ons gezin: een eigenzinnige chow chow met de naam Bella.

Toen de tijd aanbrak om na de middelbare school te beslissen wat ik wilde studeren, dacht ik dat dierenarts worden een super interessant keuze zou zijn. Dus schreef ik me vol enthousiasme in voor de selectieprocedure. Helaas, ik werd uit geloot. Dat was een flinke domper. Eindelijk had ik iets gevonden waar ik graag voor wilde gaan, en dan ging die kans aan mijn neus voorbij. Maar ja, zo gaat het in het leven, en ik moest snel een alternatieve studierichting kiezen (waar ik me niet echt in had verdiept omdat ik er vast van overtuigd was dat ik dierenarts zou worden). Toen kwam Dierwetenschappen op mijn pad. Het bleek een ontzettend boeiende studie te zijn, en ik ontdekte al snel dat ik er echt mijn plekje vond. Ik kon vakken volgen die mijn interesse in diergedrag en welzijn voedden.

Mijn passie voor diergedrag, welzijn en gezondheid groeide aanzienlijk. Onder leiding van Dr. Ir. Ineke R. van Herwijnen en Dr. Ir. Bonne Beerda kreeg ik de kans om een scriptie te schrijven over diergedrag, met als doel meer inzicht te krijgen in de invloed van de interactie tussen eigenaren en honden op de ontwikkeling van (probleem)gedrag. Dit was echt ontzettend interessant! Daarnaast heb ik ook onderzoek gedaan naar welzijn onder verschillende diersoorten, zoals varkens en primaten. Na een geweldige tijd in Wageningen begon ik te beseffen dat dit nog niet genoeg was. Ik wilde mijn wetenschappelijke kennis in de praktijk brengen. Een opleiding tot gedragstherapeute leek de juiste keuze!

Het dagelijks bezig zijn met honden en hun gedrag vervult me met blijdschap en enthousiasme. Dit deed ik ook na het afstuderen. Zo werkte ik als paraveterinair met specialisatie in gedrag. Sinds 2022 ben ik ook Kynologisch Instructeur, hondenuitlater bij de Dierenbescherming in Gouda, en volg ik een opleiding tot gedragstherapeute bij DogVision. Eind 2022 hakte ik de knoop door: Ik ga voor mezelf beginnen! Elke dag doen wat mij gelukkig maakt en waarbij ik hond en baas kan helpen. 

Wat me echt aanspreekt, is dat ik niet alleen aan de achterkant van het proces werk, door gedragsproblemen op te lossen, maar ook aan de voorkant, door ervoor te zorgen dat honden en hun eigenaren een sterke band ontwikkelen. Een goede relatie is immers de basis voor alles!

He maar Jessica heb je nu geen hond dan? Nee, (helaas) nog niet. Als je een hond neemt moet dat een bewuste keuze zijn, moet je er de tijd voor hebben en de (financiële) ruimte. Mijn vriend en ik hebben ongeveer een jaar geleden besloten dat wij deze 3 boxen kunnen afvinken! Dus ja wij zijn opzoek naar een leuke harige vriend. Dit is makkelijker gezegt dan gedaan… want welk ras wel of welk ras niet? Na wikke en wege, lijstjes, pro en cons, praten met verschillende hondenbaasjes zijn we er uit! To be continued… gemeen he!